W dzisiejszych czasach jesteśmy świadkami powstawania coraz to nowych technologii, dzięki którym świat ma stać się łatwiejszy. Nieustanna cyfryzacja, odchodzenie od standardowych metod pracy, czy poszukiwanie nowych rozwiązań mają napędzać światowe gospodarki. Biedniejsze kraje często obserwują te bogatsze celem poszukiwania bardziej efektywnych alternatyw. Te wszystkie działania mają na celu przyspieszać wzrost gospodarczy i prowadzić do zwiększenia konkurencyjności. Niewiele osób zastanawia się jednak nad tym, co tak na prawdę sprawia, że jedni rozwijają się szybciej, a inni wolniej.
Czym jest wzrost gospodarczy?
Aby zrozumieć, dlaczego Szwecja radzi sobie lepiej niż Ukraina, a kraje afrykańskie pozostają w tyle za Australią należy zadać sobie pytanie o czynniki wzrostu gospodarczego. Zanim jednak to nastąpi, warto wiedzieć, czym tak na prawdę jest wspomniany wzrost gospodarczy.
W literaturze przedmiotu jest on często określany jako proces rozszerzania zdolności produkcyjnych gospodarki. Oznacza to, że wraz ze wzrostem gospodarczym dane państwo jest w stanie produkować więcej dóbr i usług, dzięki czemu staje się konkurencyjne w stosunku do innych gospodarek.
Najpopularniejszym miernikiem wzrostu gospodarczego jest PKB, czyli produkt krajowy brutto. Obrazuje on wartość finalnych dóbr i usług wyprodukowanych w danym kraju. PKB jest jednym z lepszych wskaźników do zobrazowania sytuacji w danej gospodarce, stąd też wynika jego popularność. Niemniej jednak nie uwzględnia on wszystkich czynników, które odpowiadają za zwiększony dobrobyt.
Co sprawia, że gospodarki rozwijają się coraz szybciej?
Wiedząc, czym jest wzrost gospodarczy można zacząć zastanawiać, jakie składowe wpływają na to, że ludziom żyje się lepiej. Czynniki wzrostu gospodarczego są szeroko dyskutowanym tematem pośród osób specjalizujących się w dziedzinie ekonomii, niemniej jednak można wyróżnić kilka cech, które niezaprzeczalnie odpowiadają za takie, a nie inne zdolności produkcyjne.
W standardowej definicji wzrostu gospodarczego uwzględniało się trzy tzw. czynniki produkcji: pracę, kapitał i ziemię.
Mówiąc lakonicznie, dzięki pracy na danej ziemi ludzie wytwarzają kapitał, dzięki któremu społeczeństwo się bogaci. Taki model był dobry do momentu, gdy w dużej mierze praca kojarzyła się głównie z fizycznym zmęczeniem. W dzisiejszych czasach, dzięki wspomnianemu we wstępie rozwojowi technologii, pierwotne czynniki produkcji nie są wystarczające, aby opisać rzeczywistość.
Niemal nieodzownym elementem jest wiedza, która bardziej niż kiedykolwiek przyczynia się do rozwoju państw. Dobrze wyedukowane społeczeństwa pracują efektywniej i nierzadko nie potrzebują więcej ziemi, aby wytworzyć cenny kapitał. Przykładem może być np. Szwajcaria lub Liechtenstein, które pomimo niewielkiej powierzchni są uznawane za jedne z najbogatszych państw na świecie.
Oprócz wiedzy często uwzględnia się różnorodne czynniki psychologiczne i mentalność społeczeństwa, która ma istotny wpływ na samo podejście do pracy.
